کشور ما بن‌بست ندارد، اگر تدبیر کنیم...

هیچ نظام سیاسی و حکومتی را نمی‌توان یافت که دچار تعارضات و مشکلات و پیچ و خم‌های گوناگون نشده باشد و بعضا تا مرز بن‌بست پیش نرفته باشد. مهم آن است که یک نظام چابک و آینده‌دار بتواند از این تعارضات عبور کند و حتی قادر به بن‌بست‌شکنی هم باشد. هر نظامی چنانچه ضمن حفظ اصول و آرمان‌های خود بتواند مانع از به وجود آمدن مشکلات لاینحل شود یا مشکلات سخت و پیچیده را با سرپنجه تدبیر خود حل کند و هزینه‌های سنگینی متوجه کشور و مردم نکند، یک نظام موفق و با آینده است. ما می‌توانیم قویا این ادعا را مطرح کنیم که با توجه به جمیع ظرفیت‌های جمهوری اسلامی، نظام ما دارای مشکلات لاینحل خصوصا از حیث سیاسی نیست و توان آن را دارد که بدون هزینه‌های سنگین از گردنه‌های سخت و ناهموار به سلامت عبور کند. مسلما چنین عبوری مستلزم به‌کار بستن حداکثر ظرفیت‌ها، خردها، تحمل‌ها و تعهد‌هاست. ما با داشتن قانون اساسی مترقی که در آن ولایت فقیه تعبیه شده است با ساختاری دموکراتیک که در آن انتخابات تعیین‌کننده و مشکل گشاست با حضور شخصیت‌های متنفذ و متعهد و مردمی آگاه و صبور و مشارکت جو دچار بن‌بست نبوده و نخواهیم بود. کاملا روشن است که با همه این احوال اگر در تشخیص مشکلات و موانع پیش رو دقت نکنیم و از عقول جامعه استفاده ننماییم گاهی مساله‌ای قابل حل چنان حاد می‌شود و گره می‌خورد که با دندان هم قابل باز کردن نخواهد بود. داشتن ابزار حل مشکلات بزرگ و پیچیده تنها یک ظرفیت است، در کنار آن اگر تشخیص‌ها به موقع صورت نگیرد و به‌کار بسته نشود عنصر مهم و تعیین‌کننده زمان از دست می‌رود و افسوس و حسرت را متوجه‌مان می‌سازد که چرا با وجود داشتن امکانات و ظرفیت‌های لازم دست به‌کار نشده‌ایم و به حل مشکل نپرداخته‌ایم؟ موضوع پرونده هسته‌ای ایران از آن موارد بود که رفته رفته به نقطه‌ای بغرنج و گاهی بحرانی نزدیک می‌شد و می‌رفت تا اقتصاد کشور را با مشکلات جدی و حتی قفل شدن مواجه کند. با تدبیری که از سوی مجموعه نظام صورت گرفت، تحریم‌های ظالمانه شکسته شد و اقتصاد کشور به ریل اصلی و طبیعی خود بازگشت و طمع دشمنانی چون رژیم اسراییل برای ایجاد بن‌بست در برابر ایران به خیالی خام بدل شد. این تنها یک نمونه از به‌کار‌گیری عقل و تدبیر در کار‌ها و خصوصا مواجهه با مشکلات بزرگ بود. ما در دیگر زمینه‌ها که با پیچیدگی‌ها و معضلات سخت روبه‌رو هستیم، می‌توانیم از ظرفیت‌های عظیم جامعه و ساختار سیاسی کشور استفاده کنیم و از ادامه تعلیق مسائل و خدای ناکرده حاد شدن آنها جلوگیری به‌عمل آوریم. مشکلاتی که از حوادث سال 88 باقی مانده‌اند، می‌تواند با سرپنجه تدبیر بزرگان نظام حل شوند و نظام پویای ما سبکبار و با انرژی جدید راه خود را با قدرت و تدبر بیشتر ادامه دهد. ما در بعد اقتصادی هنوز دچار مشکلات فراوان و بزرگی هستیم که اقشار ضعیف جامعه را زیر فشار سنگین خود قرار داده است.
اگر دغدغه‌های سیاسی کنونی برطرف شوند و همه امکانات و توان کشور روی اقتصاد و معیشت مردم متمرکز شود، امکان موفقیت بسیار بیشتر خواهد شد و خطرات احتمالی از این سو برطرف می‌شوند. بگذار تعارف را کنار بگذاریم و بگوییم که در بسیاری از مسائل همه‌چیز را به دقیقه 90 وا می‌نهیم و چه بسیار که ثانیه‌ها مهم و سرنوشت‌ساز شده‌اند و گاهی زمان ازدست رفته است و فقط حسرتش برای‌مان باقی مانده است.
جامعه‌ای که این همه ظرفیت خرد و تعقل و تدبیر و تعهد و آینده‌اندیشی دارد و مردمش اینچنین در صحنه حاضرند و آگاهی به خرج می‌دهند و پیگیر امور هستند و بزرگواری‌ها را از غیر آن تشخیص می‌دهند، شایسته نیست که در زاویه‌ای گرفتار آیند و امور را به حوادث و پیشامدها بسپارند. این افراطیون هستند که ناگفته تمایل دارند جامعه همواره آبستن بحران باشد و تشنج‌ها با داغ و درفش آنان از سر عبور
داده شوند.
برخلاف آنها عموم مردم و اکثریت قاطع نخبگان و علما و سیاسیون و چهره‌ها و دانشمندان خواستار آرامش و تعادل و وزانت و حلم و گذشت و مدارا خصوصا در میان دلسوزان کشور با همه اختلاف نظرهایی که دارند، هستند.
http://etemadnewspaper.ir/?News_Id=83672